Supplement

De Egyptische Chronologie begon ruim 500 jaar eerder

Zeven kernachtige argumenten:

1. In Egypt: “Image of Heaven” in § 1.4 A is de Geboorte van het Koningschap tijdens een Zonsverduistering beschreven. In de nederlandse uitgave Sterrenbeeld van Horus niet.
2. De Noet-decaan-kalender van 3342 v.C. (Het Horus Enigma, hoofdstuk 6).
3. Synchroon met de breuk in de koningslijst van de 3de Dynastie, deed zich tussen 3055 v.C. en 3000 v.C. een ernstige catastrofe voor in Sumerië. Deze catastrofe had grote invloed op de Egyptenaren en mensen die in het vroegere Libië woonden, zij verlieten hun woonoorden en gingen naar de Nijl.
4. Van Sterrencultus naar Zonnecultus vond plaats tussen 2900 en 2815 v.C. (Egypt: “Image of Heaven”, §1.4 B en Appendix III).
5. Datering van de papyrus Turijn en Brugsch’ chronologische reconstructie, de Era van Thot en de Mythe van de Phoenix (Het Horus Enigma, hoofdstuk 7).
6. Oriëntatie op de Sterrenhemel van de piramiden vanwege de Mythe van Horus en Seth (Het Horus Enigma, hoofdstuk 4.4 en afbeelding 9).
7. Syncellus’ mededeling dat de echte Egyptenaren (6de Dynastie) in Wereldjaar 2776 gaan regeren, dus rond 2700 v.C. (Chronologie der Ägypter, Lepsius, p.423 en 428) De naam van de eerste farao van de 3de Dynastie en die van de laatste farao van de 5de Dynastie werden in rood op de papyrus Turijn geschreven, dit geeft aan dat ‘vreemden’ over Egypte regeerden.

 

Nulpunt van de wereldchronologie en keerpunten in de wereldgeschiedenis

De Duitse filosoof en onderzoeker Karl Jaspers schreef in zijn boek Vom Ursprung und Ziel der Geschichte: ‘Het empirische beeld van de totale geschiedenis ziet er als volgt uit. Tienduizenden jaren of nog veel langer duurde de schriftloze prehistorie.Ongeveer zesduizend jaar geleden[5500 jaar geleden] begon de gedocumenteerde geschiedenis. De eerste grote beschavingen, in Mesopotamië, Egypte, India, China, ontstonden, op een door woestijnen onderbroken smalle strook land van de Atlantische tot de Stille Oceaan. Pas tussen 800 en 200 vóór Christus vonden in China, India, Iran, Palestina en Griekenland (niet in Mesopotamië en Egypte) – bijna onafhankelijk van elkaar – de geestelijke gebeurtenissen plaats die het bewustzijn gestalte gaven van waaruit wij ook nu nog leven. In die tijd werden de religieuze en filosofische grondvragen gesteld en de antwoorden gegeven die voor ons nog maatgevend zijn. Wij noemen deze tijd de spiltijd ‘Achsenzeit’, [Keerpunt] in de wereldgeschiedenis’. Jaspers merkte de gelijktijdige ontwikkeling van die landen op. Verder was het zijn wens om het geheim van het ontstaan van de hoogculturen van Mesopotamië en Egypte na 5000 v.C. te doorgronden.

Het laatste primaire universele keerpunt, een nieuwe belangrijke evolutionaire ontwikkeling voor de mensheid, begon tussen 582 en 578 v.C. bij de grote conjunctie tussen de planeten Uranus, Neptunus en Pluto in het sterrenbeeld Stier. De volgende toekomstige evolutionaire ontwikkeling komt omstreeks 3364 n.C. Een dergelijke eerdere omwenteling c.q. nieuwe ontwikkeling had zich voorgedaan in 5032 v.C. bij de grote conjunctie tussen de planeten Uranus, Neptunus en Pluto in Stier. Een vroegere gelijkaardige ontwikkeling bij deze conjunctie deed zich voor omstreeks 9488, 13.943, 18.397, 22.343 en 26.795 v.C., maar dan in Ram. De tussentijdse perioden zijn niet gelijk, maar duren over het algemeen ongeveer 4450 jaar, met uitschieters naar 3950 jaar. Daar tussen weven zich de secondaire keerpunten, de conjuncties tussen de planeten Neptunus en Pluto om de circa 493 jaar. Deze worden in onderstaand chronologisch overzicht vermeld vanaf 4539 v.C. Ik noem deze keerpunten secondair, omdat hun invloed herkenbaar is maar minder ingrijpend zijn als de primaire keerpunten.

 

Chronologisch overzicht

28.122/28.121 v.C.
De chronologie van het oude Egypte vervaardigd door de hogepriester Manetho begon in het Pleïadenjaar 28.122 v.C. Aanvang van de 1ste Juliaanse periode van 7980 jaar. Precessie in samenstand met de Pleïaden.

26.795 v.C. en 22.343 v.C. en 18.397 v.C.
Primaire keerpunten

20.141 v.C.
Begin van de 2de Juliaanse periode van 7980 jaar.

17.570 v.C.
Herodotus memoreerde in zijn Historiën, Boek II43, het jaar 17.570 v.C. waarin uit de acht goden de twaalf goden voortkwamen. Herodotus vernam die bewering van de Egyptenaren, die hem vertelden dat tot de regering van farao Amasis (circa 570 526 v.C.) een tijdperk van 17.000 jaren was verlopen. Blijkbaar wisten de Egyptenaren en in navolging van hen, Theon van Alexandrië, dat er een keerpunt in de wereldgeschiedenis was aangebroken.

15.570 v.C. Een tweede begin van de Egyptische chronologie werd aan de Griekse historicus Herodotus meegedeeld en gememoreerd in zijn Historiën, Boek II145. Dat nulpunt in de tijd was het begin van de Eerste tijd, Zep Tepi, de gouden tijd van Osiris.

14.220 v.C.
Era van de oude Horus.

13.943 v.C.
Primair keerpunt

12.161 v.C
Begin van de 3de Juliaanse periode van 7980 jaar.

11.542 v.C.
Het eerste jaar waarin de heliakische opkomst van Sirius in Egypte te Edfu op de 25ste breedtegraad en lager zichtbaar was. De ster Sirius scheerde voor een waarnemer als het ware over de zuidelijke horizon. De planeet Venus was conjunct met de Zon tussen 19/22 juli van het jaar 11.542 v.C., in de dagen daarna gevolgd door een Nieuwe Maan. Op 15 juli van dat jaar was de planeet Venus en de Zon in conjunctie met de planeet Jupiter. Op 19 juli 11.542 v.C. begon een Venus-Sirius-kalender voor een periode van 5840 jaar tot 20 juli 5702 v.C., om zich daarna te vernieuwen met een volgende cyclus van 5840 jaar, die afliep op 20 juli 139 n.C.1 Het eerste Groot Siriusjaar van 1460 jaar begon dus in 11.542 v.C.
De Franse oriëntalist Oppert veronderstelde in de 19de eeuw op een Brussels congres dat de Assyrische en Egyptische astronomische observaties in 11.542 v.C. waren begonnen. De Assyriërs kenden een eclipscyclus van 1805 jaren (22.325 lunaties) die op 29/30 april 11.542 v.C. begon en via 6 cycli van elk 1805 jaar doorliep tot in 712 v.C. ten tijde van koning Sargon II.

11.248/7 v.C.
Het gelijktijdige begin van twee era’s, de era van Thot en die van de Phoenix. In de aanhef van de papyrus Turijn werd de onderlinge samenhang tussen het begin van deze era’s en de chronologische aanvang van het Dynastieke Egypte onder farao Menes in 3522 v.C. opgeschreven. Die authentieke Egyptische bronvermelding in de aanhef van de papyrus Turijn vermeldt die relatie: 3522 v.C. + 7726 jaar geeft het begin van de era’s in 11.248 v.C. weer, als nulpunt van de wereldchronologie.
In één van de Boeken van Chilam Balam van de Maya komt de datum 11 Chuen 18, of 19 Zac voor, die overeenkomt met 15 februari 1544. De Maya keken elke keer met angst en beven uit naar de komst van de 52jarige periode. De terugkeer daarvan werd door hen gezien als het moment waarop de vernieuwing van de wereld plaatsvond. De Egyptenaren kenden het begrip ‘vernieuwing van de tijd’. Een simpele rekensom bewijst dat deze culturen hetzelfde nulpunt kenden: 11.248 v.C. + 1544 n.C. = 12.792 jaar : 52 jaar = 246 perioden van 52 jaar die verstreken waren sinds dat nulpunt in de wereldchronologie. In die periode deden zich 644 conjuncties tussen de planeten Jupiter en Saturnus voor. In het jaar 2012/2013 n.C. begint een nieuwe 52-jarige periode.

10.558 v.C.
Precessie van het sterrenbeeld Maagd naar het sterrenbeeld Leeuw.

9488 v.C.
Primair keerpunt Het paleolithicum loopt ten einde.

9419 v.C.
Op 15 juli 9419 v.C. was de Nieuwe Maan in samenstand met de planeten Mercurius, Venus, Mars, Jupiter, Saturnus en Neptunus in het sterrenbeeld Maagd, nabij de ster Spica en onder de ster Arcturus, een zogenoemde grote conjunctie. Het was de 362ste dag van het jaar, de epagomene dag zonder betekenis die toegewezen was aan de god Horus. Ga ik ervan uit dat de Arabieren hun kennis bij de Egyptenaren opdeden, dan duidde Al Kindi mogelijk op een dergelijke zeldzame constellatie zoals deze grote conjunctie. Deze constellatie op één van de epagomene dagen, de ongelukkige dagen, gingen vooraf aan Nieuwjaarsdag en was een cruciaal moment in de evolutie van onze beschaving. Zij typeert nauwkeurig de door Al Kindi gekozen titel Leer en Invloed van de Grote Conjunctie tussen Jupiter en Saturnus op het ontstaan en vergaan van Wereldrijken en Wereldreligies.
Op één van die epagomene dagen (16 juli 9419 v.C., gewijd aan Seth) voltrok zich volgens mijn these een catastrofe op aarde. Deze datering komt overeen met het resultaat van het dendrochronologisch onderzoek, de ijsmonsters en de C14dateringsmethoden van de Italiaan Emilio Spedicato naar een ramp die volgens hem plaatsvond in de Atlantische Oceaan rond 9450 v.C. (+/80 jaar). Deze gebeurtenis zit achter de omwenteling van het klimaat en stijging van de zeewatertemperatuur, het smelten van het ijs en stijging van de zeespiegel. De volgende dag, 19 juli (I Achet 1), was vele millennia later voor de Egyptenaren vanzelfsprekend nieuwjaarsdag. Met de heliakische opkomst van Sirius herrees de aarde en de mensheid uit de catastrofe en de daardoor ontstane chaos. Daarom was hun nieuwjaarsdag met recht een herdenkingsdag die zij voor altijd registreerden. Theoretisch zagen zij nieuwjaarsdag als geboortedag waarop de stichting van de nieuwe schepping begon. Nieuwjaarsdag is de verjaardag van de schepping en ‘vandaag is het begin van uw werken’, de herinnering aan de eerste dag. Theoretisch eindigde daarmee op 18 juli 9419 v.C. het paleolithicum en begon de overgangsfase naar het mesolithicum.

8622 v.C.
Jaar waarin één van de Grote Siriusjaren van 1460 jaar begon. Tevens het jaar waarin een 7300jarige Maanperiode begon die in 1322 v.C. eindigde, toen de era van Menophres begon. Na ongeveer 1/12 deel van 1460 jaar (circa 122 jaar) komen we in 8499 v.C. aan, waarin het Mayatijdperk van 5125,25 jaar begon (42 x 122 jaar = 5124 jaar).

8499 v.C.
Na de bovengenoemde catastrofe in 9419 v.C. ontstond een bittere koude periode van ongeveer 1000 jaar, de Late Dryasijstijd. Deze periode eindigde bij de conjunctie tussen de planeten Neptunus en Pluto in 8499 v.C., één van de secondaire keerpunten tussen 9488 en 5032 v.C. Andere onderzoekers dan Spedicato, zoals Broecker, Emiliani, Wright en Ogden zijn van mening dat de hierboven beschreven catastrofe omstreeks 8500 v.C. plaatsvond. Het jaar 8499 v.C. sluit via het Mayatijdperk van 5125,25 jaar (1.872.000 dagen) naadloos aan op het begin van de Mayachronologie, de berekende nuldag, van de hand van Herbert J.Spinden, is 14 oktober 3374 v.C. (4 Ahau 8 Cumhu). De GoodmanHernandezThompson berekening gaat uit van een begin van de Mayachronologie op 10 augustus 3114 v.C. De laatste berekening is in brede wetenschappelijke kring aanvaard. Dat jaar ligt precies 260 jaar later, een eenheid waarvan de Maya zich bedienden. Op basis van de Thompsoncyclus eindigt deze in het toekomstige voorjaar van 2013 n.C., volgens de Spindencyclus eindigde deze al in 1753 n.C.

8402 v.C.
Ontwikkeling van bewoning in het Centrale Gebergte van NoordAfrika. Precessie van het sterrenbeeld Leeuw naar het sterrenbeeld Kreeft.

7200 v.C.
Oudste aardewerk op aarde (Japan niet meegerekend) ten noordoosten van Agadez gevonden in het Airmassief, behoort exclusief tot het neolithicum in deze regio. Dit aardewerk, samen met de rotsschilderingen en gravures in de Tassili n’ Ajjer (Séfar en Djanet) werden gemaakt door bewoners van de stam NekhtIberiërs. Zij introduceerden de Sterke Arm (het Oudegyptische Nekht = Nht), zie de prehistorische rotsschildering van de Zwemmer te Séfar. De Sterke Arm was de icoon van de Volgelingen van Horus, die uit het westen van Afrika afkomstig waren.

6500/6000 v.C.
Rondkopperiode, bewoning van het Centrale Gebergte van NoordAfrika tussen Djanet en Ghat. Hun god Nekht met de Sterke Arm beeldden zij af in de grot te Séfar.

6247 v.C.
Precessie van het sterrenbeeld Kreeft naar het sterrenbeeld Tweelingen. Klimatologische verandering.

5702 v.C.
Start van het GrootSiriusjaar samen met de planeet Venus voor een tijdperk van totaal 4 perioden van 1460 jaar = 5840 jaar tot 139 n.C.

Circa 5500 v.C.
Begin Byzantijnse era. Precessie in samenstand met de ster Sirius.

5300-4900 v.C.
Catastrofale klimaatverandering in NoordAfrika, ontstaan van grote droogte. Volksverhuizing naar de rivieren van Afrika en Azië, waardoor de rivierculturen aan de Eufraat en de Tigris, de Nijl en aan de Niger ontstaan.

5032 v.C.
Primair keerpunt
Ondergang van de cultuur in het Centrale Gebergte van NoordAfrika. Opkomst van de hoogculturen van Egypte, te Merimda, het Fayummeer en Memphis. In Sumerië van Eridu, Ubaid en Uruk en op kleinere schaal in Elam met Susa (Iran).

4713 v.C.
Begin Juliaanse dagtelling (JDtelling).

4539 v.C.
Secondair keerpunt
Opkomst van Malta/Gozo (Skorba nabij Mgarr), herkomst van een volk uit het Centrale Gebergte van NoordAfrika. Vroegste metallurgische ontwikkeling, koperen objecten in El Badari in Egypte.

4242 v.C.
Aanvang Egyptische kalender bij de heliakische opkomst van de ster Sirius.

4181 v.C.
Aanvang 4de Juliaanse periode van 7980 jaar. Begin bijbelse chronologie met Adam en Eva.

4091 v.C.
Precessie van het sterrenbeeld Tweelingen naar het sterrenbeeld Stier.

4044 v.C.
Secondair keerpunt
Ontwikkeling van astronomie gecombineerd met geometrie en de daaruitvolgende geodesie. Toepassing hiervan in de prehistorische zuidelijke hoofdstad Hieraconpolis van Egypte met de bouw van een tempel die georiënteerd werd op de heliakische opkomst van de ster Sirius. Begin van de aanleg van het eerste observatietracé tussen Hieraconpolis en de
noordelijke havenplaats Buto. Ontwikkeling van het kader tot de vorming van de staat Egypte.

3761 v.C.
Start Joodse kalender, 420 jaar na begin bijbelse chronologie (28 x 15 = 1/19 deel van 7980 jaar = 420 jaar).

3550/3517 v.C.
Secondair keerpunt: De staat Egypte werd geboren in 3522 v.C. aan het einde van de era van Thot en de Phoenix. Het koningschap werd ingesteld tijdens de 1ste Dynastie en ingewijd bij een door hen waargenomen Zonsverduistering aan het begin van de dag op 17 januari 3517 v.C. (Juliaanse kalender, JD. 436.855). Dit was de markante dag van het wintersolstitium. Een karakteristieke kosmische gebeurtenis, die tevens een bijzonder licht werpt op hun vroege astronomische kennis, de samenstelling en hun gebruik van de kalender. Hiermee is het begin van de staat Egypte en hun kosmische ordening blijvend verankerd. Het bestaan van een predynastieke Ibiscultuur (van de god Thot) wordt bewezen door enkele gevonden paletten en via vermeldingen in de annalen op de Caïrosteen bij de farao’s Djer en Djet uit de 1ste Dynastie. Ook bestaat er een label van farao Den waarop de afbeelding van de Ibis staat.

3343/3342 v.C.
De kalenderdag 19 juli 3342 v.C. van de antieke kalender met tekst U, opgenomen in de cenotaaftempel van farao Seti I te Abydos, is de startdatum van de Noetdecaankalender. Het is ook de aanloop naar de regeringsperiode van de 2de Dynastie met farao Hotepsechemui. Voorafgaand vond in maart 3342 v.C. een ZonVenusconjunctie plaats. De koninklijke graven uit de 1ste en 2de Dynastie in het grafveld Oemm el Kaab, bij de cenotaaftempel, zijn recent met de C14methode gedateerd in 3320 v.C.3

3102 v.C.
Aanvang Kali Yuga, het IJzeren tijdperk, op 17/18 februari 3102 v.C. met een eclips.

3065 v.C.
Astronomische sterrenkaart op het plafond in de tombe van Senmut, de vizier van Hatshepsoet, werd gemaakt. Deze kaart werd gebaseerd op de Venus/Mercurius/Jupiter/Saturnus constellatie, met een bijzondere Marsoppositie, een hemelbeeld van eind mei 3065 v.C.

3055 v.C.
Secondair keerpunt
Tussen 3055 v.C. en 3000 v.C. deed zich een ernstige catastrofe voor waarvan de sporen en impact nog steeds zichtbaar zijn in ijsboorkernen uit Groenland (C.Hammer c.s. 1980). De sporen daarvan zijn teruggevonden in Ur in Sumerië door Sir Leonard Woolley. Hij veronderstelde dat deze sporen van de Zondvloed waren (Excavations at Ur, hfdst. I). Ur lag voor deze ramp aan de vroegere Perzische Golf en was een belangrijke haven, met handelsverkeer van en naar Buto in Egypte. De kustlijn ligt tegenwoordig circa 200 km. zuidelijker. In Egypte regeerde de 3de Dynastie. De tegenwoordige chronologie mist enkele farao’s uit die Dynastie. De koningslijst van de hogepriester Manetho bevat deze ‘verdwenen’ farao’s met naam en cartouches. Volgens Manetho regeerde de 3de Dynastie ruim 142 jaar. Tegenwoordig gaat men uit van slechts circa 70 jaar. Synchroon met de genoemde catastrofe is er een breuk in de koningslijst. Er zijn dus farao’s ‘verdwenen’, die wel geregeerd hebben maar nu onbekend zijn. Ik bezit bewijsmateriaal dat in die periode een droogte en hongersnood plaatsgreep. Libiërs stroomden naar de rivier de Nijl, zij brachten een belangrijke ommekeer teweeg in Egypte aan de vooravond van de 4de Dynastie. Farao Snefru als eerste koning van de 4de Dynastie stelde in de loop van zijn regering omstreeks 2980 v.C. een einde in Egypte aan de invloed van het UrukDjemdet Nasrtijdperk. Hij wijzigde ondermeer de architectuur van de Trappiramide naar de Gladde Piramide. Farao Snefru als eerste koning van de 4de Dynastie stelde in de loop van zijn regering omstreeks 2980 v.C. een einde in Egypte aan de invloed van het UrukDjemdet Nasrtijdperk. Hij wijzigde ondermeer de architectuur van de Trappiramide naar de Gladde Piramide.

2815 v.C.
Het jaar waarin de overgang in Egypte gemaakt werd van sterrencultus naar zonnecultus. De aanloopperiode naar deze overgang begon rond 2900 v.C. ten tijde van de 4de Dynastie, onder farao Djedefre. De zonnecultus werd definitief ingevoerd in 2815 v.C. in de loop van de regering van de 5de Dynastie. De Zon stond namelijk op 19 juli op nieuwjaarsdag tussen 2900 en 2815 v.C. nauwkeurig in het zomersolstitium (0º Kreeft) tijdens de jaarlijkse opkomst van Sirius. De poolster Thuban stond in 2815 v.C. exact op de noordelijke hemelpool. De aanvang van het Groot Siriusjaar in 2782 v.C. en het samenvallen van het zomersolstium met die heliakische opkomst versterkt in hoge mate deze chronologische traditie.

2782 v.C.
Een Groot-Siriusjaar begon op 19 juli 2782 v.C. met de heliakische opkomst van de ster. Deze nieuwjaarsdag viel samen met de dag van het zomersolstitium. Mogelijke kalenderaanpassing onder farao Neferirkare van de 5de Dynastie. Neferirkare bezat volgens bronvermeldingen een bijzondere belangstelling voor de annalen van zijn voorgangers.

Circa 2700 v.C., tegen het einde van de 5de Dynastie
De god Osiris, in de gedaante van het sterrenbeeld Schorpioen, stond in een mystieke relatie met het sterrenbeeld Orion; oude Horus versus nieuweHorus.Dierelatiebetreftdehemelpoortenaande sterrenhemelenhun band met het Oudegyptische geloof in wederopstanding. In de volgende zin wordt de relatie tussen beide sterrenbeelden en hun goden beschreven: ‘Draai uw hoofd om [Orion=Sahu], waardoor u Osiris [het sterrenbeeld Schorpioen] ziet’. De sterrenbeelden Stier en Schorpioen staandiametraal aan de hemel,met andere woorden:als Orionin het oosten op de horizon verschijnt dan gaat het sterrenbeeld Schorpioen (Osiris) in het westen onder. Overduidelijk is dan ook de beschrijving in piramidetekst Uitspraak 442, waarin gesteld wordt dat Osiris als Orion is gekomen. Een dergelijke overeenstemmende tekst vinden we ook terug in piramidetekst Uitspraak 477, waarin de terugkeer van de door Seth gedode Osiris in Egypte geïdentificeerd wordt als SahuOrion, met name bedoeld als conceptie en geboorte van Osiris als Orion.

2560 v.C.
Secondair keerpunt

2524 v.C.
Einde piramidetijdperk of Oude Rijk door sociaaleconomische malaise en een vloedgolf die de Delta en een deel van Boven-Egypte verwoestte. Hierdoor vestigde men zich later meer in het zuiden tussen Hermopolis/Assiut en Thebe. Precessie opnieuw na een tijdperk van het Kosmisch Grootjaar van 25.600 jaar (vier Venusperioden van elk 6400 jaar) in samenstand met de Pleïaden. Begin van een nieuw Pleïadenjaar. Klimatologische verandering zet verder door, begin van de huidige droogte in NoordAfrika.

2422 v.C.
Einde 8ste Dynastie.

Vanaf 2422 tot 2148 v.C.
Overgangsperiode
9de/10de Dynastie, totaal 18 koningen
(9de Dynastie: regeringsduur 409 jr. x 2/3 = 273 jaar samen met 10de)
(10de Dynastie: regeringsduur 185 jr. x 2/3 = 123 jaar naast 9de, dus vanaf 2259 tot 2136 v.C.)

2148/36 v.C.
Begin Midden Rijk, 11de Dynastie.

2092 v.C.
Astronomische sterrenkaart op het plafond in de tombe van farao Seti I.

2066 v.C.
Secondair keerpunt
Opkomst Midden Rijk in Egypte door ‘Vereniging der Beide Landen’ onder farao Mentuhotep II van de 11de Dynastie. Op 21 juni 2066 v.C. (Zon niet in het zomersolstitium) was er een partiële eclips zichtbaar te Stonehenge (51º11 N.B. en 1º51 W.L.) in ZuidEngeland (Hyperborea). De laan van de Heelstone van Stonehenge heeft een Azimuth van circa 49º30. Opkomst Zon en Maan om 04h00, Azimuth circa 54º20. Opkomst planeet Jupiter om 06h00, Azimuth circa 49º30. Opkomst ster Regulus om 05h30, Azimuth circa 50º20. De laan met de Heelstone was dus georiënteerd op de baan van de ecliptica, met de opkomst van de ster Regulus en de planeet Jupiter in 2066 v.C. Deze eclips markeerde het begin van een nieuw tijdperk, een keerpunt. Stonehenge is een astronomisch monument en een kosmische ‘machine’ uit de cultuur van de Hyperboreërs. Dit laat een opmerkelijke synchroniciteit tussen de ontwikkelingen in Egypte en Hyperborea (Engeland) zien.

1935 v.C.
Precessie van het sterrenbeeld Stier naar het sterrenbeeld Ram. Vanaf 1993 v.C. werd in Egypte de Amoncultus (Ram) ingevoerd. Herkenbaar in de naam van farao (Amon)emhat I van de 12de Dynastie.
1660/1628 v.C. Therauitbarstingen met rampzalige gevolgen voor Kreta, Griekenland, KleinAzië, Palestina, NoordAfrika en Egypte.

1638 v.C.
De 400jarige Tanisstèle van farao Ramses II memoreerde deze Zonsverduistering tijdens de regering van Hyksosheerser OpehtisetNubti.

1580/1572 v.C.
Secondair keerpunt
Verdrijving in 1569 v.C. van de Hyksos uit Egypte. Opkomst van Egypte als militaire wereldmacht.

1504/1501 v.C.
In deze periode vond één van de catastrofale uitbarstingen plaats van de vulkaan Thera. Mogelijk vonden gelijktijdig de verwikkelingen tussen Mozes en farao Thoetmozes II plaats die tot de Exodus leidden. De regeringsperiode van Thoetmozes III begon na de regering van Thoetmozes II wiens dood veel beroering gaf. Na de plotselinge dood van Thoetmozes II nam de vrouwelijke farao Hatshepsoet als regentes de regering op zich, zij heerste 21 jaar en 9 maanden over Egypte tot 28 april 1479 v.C., waarna Thoetmozes III de troon na haar dood besteeg.

Rond 1480 v.C.
Uitvoering van de astronomische sterrenkaart op het plafond in de tombe van Senmut, de vizier van Hatshepsoet. Deze werd gebaseerd op de Venus/Mercurius/Jupiter/Saturnus constellatie, het uitzonderlijke hemelbeeld van eind mei 3065 v.C.

Rond 1300 v.C.
Astronomische sterrenkaart van 2092 v.C. op het plafond van de tombe van farao Seti I.

1238 v.C.
Astronomische sterrenkaart op het plafond van het Ramesseum.

Rond 1200 v.C.
Herodotus gaf bovengenoemd jaar aan voor de val van Troje, terwijl Eratosthenes de oorlog met en de val van Troje vermeldde in 1184/3 v.C. De Egyptische vrouwelijke farao Tausret van de 19de Dynastie, die in de Ilias van Homerus, ‘Polybus’ werd genoemd, maakte de ondergang van Troje tijdens haar regering mee.

1077/1071 v.C.
Secondair keerpunt
Ondergang van Egypte door herhaalde invallen en strijd met de Zeevolken in de voorgaande eeuwen. Ontstaan van het Joodse rijk. Begin van vreemde overheersing in Egypte.

923 v.C.
Farao Scheschonk I ondernam een strafexpeditie naar Jeruzalem waar zijn troepen de tempel plunderden.

853 v.C.
Slag bij Qarqar onder Salmanassar III, zwarte obelisk met koning Jehu daarop.

814 v.C.
Stichting van Carthago door Phoeniciërs.

776 v.C.
Start 1ste Olympiade.

763 v.C.
Eclips vermeld in de eponymenlijst, jaar 10 van Assyrische koning Assardan III.

754 v.C.
Stichting van Rome.

747 v.C.
Begin van de era van de Babylonische koning Nabonassar op I Achet 1.

722 v.C.
Slag bij Samaria onder Salmanassar V. Absoluut anker voor Judaïsch/Israëlische koningslijst, jaar 9 Hosea, jaar 6 Hizkiah. Dit jaar volgt uit de eponymenlijst en de eclips van 763 v.C.

713 v.C.
Eclips vermeld in Jesaja 38:78 in jaar 15 van Hizkiah.

666 v.C.
Begin 26ste Dynastie onder farao Psammetichus I.

589/587 v.C.
Jeruzalem werd verwoest door Nebukadnezar. Joden worden in ballingschap gevoerd naar Babylonië.

582/578 v.C.
Primair keerpunt Conjunctie tussen de planeten Uranus, Neptunus en Pluto. Begin van de hellenisering van Egypte; de opkomst van de Griekse beschaving en filosofie, de ontwikkeling van het Griekse begrip van de kosmos, ondermeer in Plato’s Timaeus en de Chaldeeuwse astrologie.

Rond 89 v.C.
Secondair keerpunt Alle Italiërs en Etrusken krijgen Romeins burgerrecht. Einde van de Etruskische staat. Begin van de burgeroorlogen. Oproep van de Grieken tot opstand tegen Rome.

221 n.C.
Precessie van het sterrenbeeld Ram naar het sterrenbeeld Vissen.
Ontwikkeling christendom.